Ervaringsdeskundige
Wie ben je?
Mijn naam is Shay, een zeven en veertig jarige man die best bekend is met het fenomeen angst, depressie en flink wat onzekerheid. Deze drie klachten lopen helaas wat als een rode draad door mijn leven heen, maar ik kan tegenwoordig er wel bij zeggen dat na veel werk aan mezelf dat er ook een krachtige ik bestaat die een min naar een plus kan veranderen...Voor mij belangrijk te vertellen dat een van de mensen die mij daarmee heeft geholpen, en nog steeds doet, is Saskia. Ik ben haar een aantal jaar geleden tegen het lijf gelopen en van af het begin voelde ons contact positief en vertrouwd. Nu ben ik deel van het team die haar steunt tot betrekking van haar "kindje" Eigen Wijze Company.
Wat doe je binnen de EigenWijze Company?
Bij EWC zal ik de komende tijd rustig mezelf mogen ontwikkelen. Het is me nog niet altijd duidelijk wat ik nou precies wil, maar ik ben inzetbaar voor verschillende werkzaamheden.
Waarom past EigenWijze Company bij jou?
Voor mij betekent EWC al veel, ook door de aanwezigheid van de andere mensen in het team. Ik voel sterk dat we met ze allen iets positiefs willen betekenen voor mensen waarmee het eventueel nu wat minder gaat. Persoonlijk ben ik met een groeiproces bezig en dat voelt vaak prima, maar soms ook nog best eng. Daarom past EWC erg goed bij mij. Ik krijg de ruimte om nieuwe dingen te ervaren, om mijn eigen pad te kunnen en vooral durven te volgen. Dat is ook een kwestie van vallen en opstaan, en die kans krijg ik nu.
Met respect voor mij als mens en persoon hoop ik alleen maar sterker te worden.
Wat is jouw droom?
Wat de toekomst mij gaat brengen is natuurlijk een raadsel. Ik heb wel eens de vraag gekregen "wat wil je later doen als je groot bent" of "wat is je wens"? Jarenlang wist ik daar absoluut geen antwoord op te geven. Gelukkig begin ik tegenwoordig steeds meer in mijn eigen kracht te komen, talenten te ontdekken en mezelf in een positiever daglicht te zien. De weg is nog lang, maar laat ik één ding zeggen. Voor een zeer lange periode in mijn leven was ik alleen maar bezig met het "einddoel". De weg zelf was niet belangrijk en was zelfs irritant of overbodig. Nu realiseer ik me steeds meer dat ik ook gewoon kan genieten van het hier en nu. Dat eindstation is minder belangrijk! Ik ben me aan het ontwikkelen en dat doe ik in mijn eigen ritme.